Το εργαστήριο του «ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΟΝ», στην οδό Ισαύρων, στους πρόποδες του Λυκαβηττού θα μπορούσε να ονομάζεται «Σοκολάτας Μέλαθρον».

Καθώς πλησιάζεις προς την είσοδο, το άρωμα της σοκολάτας και της παράδοσης σε μεθάει. Μόλις όμως βρεθείς μέσα στο εργαστήριο προσγειώνεσαι στο μέλλον. Και συγκεκριμένα στο μέλλον της χειροποίητης σοκολάτας. Είκοσιένας τεχνίτες δουλεύουν σαν μέλισσες. Αναμιγνύουν τη σοκολάτα, παρασκευάζουν τις κρέμες και καραμελώνουν τα φιστίκια. Την ίδια μέρα τα σοκολατάκια θα βρίσκονται στα τρία καταστήματα.

Το υπόγειο του εργαστηρίου είναι ένα αληθινό θησαυροφυλάκιο, όπου φυλάσσονται τεράστιες μπάρες σοκολάτα, κιβώτια με όλων των ειδών τους καρπούς και βαρέλια όπου ζυμώνεται το τσέρι.

Το σοκολατένιο ντελίριο κορυφώνεται καθώς ανεβαίνουμε τη σκάλα και βρισκόμαστε στα γραφεία του «ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΟΝ». Τους τοίχους απ’άκρη σ’άκρη κοσμούν τα σοκολατένια αριστουργήματα σε γκρό πλαν. Ανάμεσά τους καμαρώνει το πρώτο βραβείο από τη Διεθνή Έκθεση του 1939.

Ο Γεώργιος Μπιτσόπουλος επέλεξε να εργάζεται εδώ διότι πρόκειται για το πατρικό του σπίτι.

Αναπαλαίωσε το οίκημα και το προσάρμοσε στις ανάγκες του εργαστηρίου και των γραφείων, γιατί εδώ μέσα ζουν οι αναμνήσεις από τον παππού του.

Εδώ κατοικεί το πνεύμα της τροφής των θεών, της γνήσιας σοκολάτας.

Η πίστη στις συνταγές του παππού είναι ιερή. Ένας κόκκος ζάχαρης παραπάνω ή μία σταγόνα τσέρι λιγότερη μπορούν να διαταράξουν την ισορροπία της γεύσης. Τα μυστικά των αναλογιών και των αναμίξεων παραδίδονται από γενιά σε γενιά. Το ίδιο συμβαίνει και με τις τεχνικές έγχυσης του γλυκού. Χάρη στον ανθρώπινο παράγοντα, κάθε σοκολατάκι είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο. Οι μηχανές δεν κατάφεραν να αντικαταστήσουν τη δημιουργία των χεριών. Προκειμένου να επιτευχθούν οι ιδιαίτερες γεύσεις του ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΟΝ απαιτούν την ψυχή και το πνεύμα του παρασκευαστή. Αλλιώς δεν θα ήταν τόσο ιδιαίτερες.

Τα ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ αριστουργήματα του ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΟΝ αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές του ουρανίσκου χάρη στα επίλεκτα ελληνικά προϊόντα που περιέχουν. Με την ακρίβεια φανατικού οινοποιού που διαλέγει ρόγα προς ρόγα το σταφύλι, οι ζαχαροπλάστες μας διαλέγουν ένα ένα τα δαμάσκηνα Σκοπέλου, τα φιστίκια Αιγίνης, τα κάστανα Πηλίου, τα βύσσινα Τριπόλεως. Εμπιστεύονται τα ελληνικά προϊόντα όχι μόνο κατά παράδοση, αλλά κυρίως με τη βεβαιότητα ότι είναι τα καλύτερα στον κόσμο. Και αισθάνονται τυχεροί που βρίσκονται στην Ελλάδα και μπορούν να δημιουργούν με τέτοια απαράμιλλα υλικά.
Τυχεροί και όσοι απολαμβάνουν τις δημιουργίες του.